λίκτορες

(lictori). Ακόλουθοι ραβδοφόροι, κατά τη ρωμαϊκή εποχή, οι οποίοι συνόδευαν τους Ρωμαίους αξιωματούχους. Αποτελούσαν ένα σώμα από τρεις δεκάδες (Decuriae), εκ των οποίων η πρώτη προοριζόταν αποκλειστικά για τους ύπατους. Οι αξιωματούχοι και δικαστικοί επέλεγαν τους λ. τους από τις άλλες δύο, ενώ οι επαρχιακοί αξιωματούχοι διόριζαν λ. της επιλογής τους για το διάστημα που κατείχαν την εξουσία. Υπήρχε επίσης μια άλλη Decuria, η οποία παρευρισκόταν στις δημόσιες θέσεις και σε δημόσιες υπηρεσίες. Καθήκον των λ. ήταν να συνοδεύουν τον αξιωματούχο σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του, βαδίζοντας σε μονή γραμμή. Τελευταίος στη σειρά, και αμέσως πριν από τον αξιωματούχο, βάδιζε ο lictor proximus, ο οποίος κατείχε τον ανώτερο βαθμό. Όλοι οι διαβάτες, εκτός από τις γυναίκες (όχι τις δούλες), έπρεπε να παραμερίσουν και να υποκλιθούν. Η ενδυμασία τους ήταν ανάλογη με εκείνη του αξιωματούχου. Μέσα στην πόλη, δηλαδή, φορούσαν τήβεννο, ενώ έξω από την πόλη κόκκινο στρατιωτικό μανδύα.